Psikoterapi birkaç ana ekolü barındırır. Elbette Freud’la başlar bütün hikaye ama, dönemin ruhu da herhalde insanları dinleyen bir profesyonel bir uzmanın varlığına ihtiyaç duyar ki 1900lerin başında USA’de de Münstenberg ve Witmer’in uygulamalarından söz edilmektedir (bknz Psikoloji Tarihi).
Ama elbette Freud “büyürken bilinçdışına itilen dürtü ve arzular, savunma mekanizmaları yoluyla bastırılır ve gerçekliğin bu şekilde bastırılması anksiyeteye yol açar” önermesiyle tüm dünyayı alt üst ederek tabuları yıkar.
Sonrasında psikanalizin içinden pek çok farklı sesler duyulmaya başlar.
Jung bilinçdışımızı oluşturan tek etmenin ailemiz değil kültür, tarihsel mitler ve arketipler olduğunu, libidonun sadece cinsel değil hayat enerjisi anlamına geldiğinden;
Adler bilincin öneminden, insanın geleceğini şekillendirme kapasitesi olduğundan;
Horney ihtiyaçlardan, Sullivan ise kişilerarası ilişkilerin öneminden ; Reich beden zırhından; Frenzchi empati ve terapist-danışan ilişkisinden, Otto Rank şimdi ve burada’dan söz etmeye başlar.
Terapi dünyasına pek çok yeni kavram eklenmiştir artık.
Aynı dönemde insan bilincinin, zihninin nelerden oluştuğu, nasıl çalıştığı ve ne işe yaradığıyla da ilgili pek çok deneysel ve uygulamalı bilimsel çalışmalar yürütülmektedir…