Herkes enerjik, zinde pozitif, huzurlu ve sakin olamazsa nefes alamaz oldu. Sanki bunların olmaması kusur gibi…

Oysa öyle bir şey yok. Hepimizin zaman zaman gergin, sıkıntılı, huzursuz olduğu zamanlar olur.

Bunun tek sakıncası kronikleşen stresin bizde tükenmişlik, mutsuzluk, kaygı, depresyon yaratmasıdır.

Hayatın stresi çok, lütfen bir de kendimize ekstra yük yaratmayalım. Sıkıntıdaysak da sıkıntıdayızdır. Her günün bir sabahı vardır elbet.

Koşulsuz sevmek, sevdiğimiz kişinin ya da o kişinin her halini her tavrını sevmek onaylamak değildir. Örneğin hem sevip hem kızabiliriz. Hem sevip hem üzülebiliriz. Sevdiğimiz kişinin tavırları bizi tedirgin edebilir. Bunları hissedince, yaşayınca, ifade edince sevmemiş olmuyoruz.

Tam tersi sevdiğimiz için bunları yaşamış oluyoruz.

Peki, kendimizi koşulsuz seviyor muyuz? Benim her halim güzel, her yönüm harika demek kendimizi koşulsuz sevmek değildir.

İşler, ilişkiler yolunda gitmeyince, kendimizi gözden çıkartmak yerine kendimize arka çıkabilmek;

Kendimizi anlayabilmek, yatıştırabilmek, teselli edebilmek;

Hazır olduğumuzda eksiklerimizi, yanlışlarımızı görebilme ve telafi şansımızın olduğunu bilmek;

Bunların aynılarını başkaları için de yapabileceğimizi bilmek; belki bunları kimse bilmese bile bizim bildiğimizi bilmek kendimizi koşulsuz kabul etmektir.

Kabulleriniz çok olsun.